“Najczęstsze kontuzje” – wybity bark, czyli inaczej zwichnięcie stawu ramiennego
Zwichnięcie barku ma miejsce, gdy ramię ulega przemieszczeniu na skutek działania siły, która je ściąga na zewnątrz (odwodzenie) lub wskutek ekstremalnych sił rotacyjnych powodujących wypadnięcie głowy kości ramiennej z panewki łopatki. Objawy: nagły, ostry ból i odczucie, ze coś „przeskoczyło”, zasinienie, opuchlizna, zaburzony kontur stawu barkowego (wygląda inaczej, niż ten po przeciwnej stronie), poruszenie kończyną, zwłaszcza na zewnątrz,wzmaga ból (dlatego chory zwykle trzyma ramię blisko ciała), jeżeli jednocześnie doszło do uszkodzenia nerwu, mogą dodatkowo wystąpić takie objawy, jak pieczenie, mrowienie i drętwienie, urazowi mogą towarzyszyć wymioty, omdlenia i podwyższenie temperatury ciała.
Leczenie: wymaga niezwłocznego nastawienia przez lekarza. Później ramię zostaje unieruchomione przez chustę, kamizelkę lub ortezę rzadziej gips. Czasami potrzebne jest leczenie chirurgiczne.
Pacjentom po nastawieniu zwichniętego barku zaleca się ograniczenie ruchów w stawie ramiennym na 4 tygodnie. Po tym okresie wdraża się rehabilitację w celu przywrócenia sprawności ruchowej stawu ramiennego. Pierwsza seria powinna opierać się głównie na terapii manualnej, ewentualnie ćwiczeniach bez znacznego obciążenia – najlepiej wybierać ćwiczenia izometryczne, w odciążeniu na podwieszkach, a także rozciągające. Po uzyskaniu pełnego zakresu ruchomości można wprowadzać ćwiczenia oporowe poprawiające siłę mięśniową. Dla lepszego efektu terapeutycznego można stosować wspomagająco zabiegi fizykalne takie jak: krioterapia, jonoforeza, pole magnetyczne czy laser. W przypadku pojawienia się trudnego do zniesienia bólu można skorzystać z leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.
